Wywiad rzeka, przeprowadzony przez Rafała Kotomskiego i ks. Grzegorza Michalczyka z Krystyną Budnicką, jest fascynujący z wielu powodów. […]

Cenne są te zdania, dzięki którym czytelnik otrzymuje obraz może miejscami niepełny, ale za to wiarygodny. Ocalałam to podróż w pamięć, która uciekła od retuszu wiedzy książkowej i filmowej. To swoiste „zamknięcie za sobą wojennych drzwi” pojawia się wielokrotnie na łamach książki. [Krystyna Budnicka] zaczęła mówić o getcie dopiero w latach 90., gdy sama poczuła, że jest na to gotowa. Fascynujący jest splot, który się w niej dokonał: jest Polką i jest Żydówką, jest chrześcijanką i bywa w synagodze. Dziecko wojny, które stało się człowiekiem pojednania.